Z psychologiem przy stole

Bardzo się cieszę, że post o zaburzeniach odżywiania przypadł Wam do gustu. Dziś kilka słów o anoreksji. Przypominam, że jest to zaburzenie zwane inaczej jadłowstrętem psychicznym. Charakteryzuje się zaburzeniami w przyjmowaniu pokarmów podszytymi silnym lękiem przed przybraniem masy ciała, skutkujące niedowagą i wieloma innymi zaburzeniami psychosomatycznymi. Anoreksja to powolne samobójstwo na raty ze szczególnym okrucieństwem bym powiedziała, gdyż jest to śmierć głodowa. Przy tej chorobie niszczy się powoli całe ciało, ale też psychikę. Zaczyna się, można powiedzieć: jak zwykle. Są osoby, które bardzo chcą się odchudzać no i zaczynają to robić tylko nie przestają.  Skąd się bierze anoreksja? Ma wiele różnych przyczyn - jedne z nich to czynniki osobowe. Często Wam piszę, że emocji nie jesteśmy w stanie kontrolować, możemy je za to zajeść lub pod wpływem silnych uczuć przestać jeść. Jedzenie jest tym, co pozostaje w naszym polu decyzyjności. Mamy wpływ na to, co i ile jemy. ...

Czy uważacie się za osoby asertywne? Część z Was zapewne powie, że nie, a część zapewne tak do końca nie wie, co ten termin właściwie oznacza. W psychologii asertywność oznacza umiejętność wyrażania własnych emocji, myśli, zdania, postaw w otwarty sposób nienaruszający praw, ani psychicznego terytorium innych osób oraz własnego. Jednym słowem jak zawsze na wszystko mówisz " nie" to wcale nie jesteś asertywny 😉 . Chodzi o to, by w sposób pozbawiony agresji, również tej słownej, zachowując szacunek do drugiej osoby powiedzieć, że się z czymś nie zgadzasz, bo to jest sprzeczne z Tobą. To jest coś takiego jakbyśmy chcieli powiedzieć " słuchaj, szanuję Ciebie i Twoje zdanie, ale ja mam inne. Może przedstawimy swoje punkty widzenia i się jakoś dogadamy a jak nie, to każdy spokojnie pójdzie w swoją stronę". Nie ma przymusu, żeby każdy zgadzał się z nami czy chciał dyskutować. Moje prawa są tak samo ważne jak Twoje prawa, moje potrzeby tak samo ważne jak Twoje. Nikt nie...

Rodzina patchworkowa to jest rodzina, która jest poskładana z osób, których poprzednie związki się rozpadły. Nie jest to taka tradycyjna rodzina, gdzie każdy ma przypisaną jakąś rolę. Według danych GUSU rozwodzi się, co drugie, trzecie małżeństwo. Wiele z tych osób wchodzi w nowe związki, nie rzadko małżeńskie. Powstaje nowa rodzina, ale ciut bardziej skomplikowana. Szczęście w związku i rodzina to bardzo poszukiwane wartości, nic, więc dziwnego, że ludzie  dążą do ich ponownego zdobycia. Relacje w takich strukturach nie są proste, ponieważ macocha to nie mama, ojczym to nie tata. Może się zdarzyć, że jedno z partnerów bardziej pobłażliwym okiem patrzy na własne dziecko a surowszym na dziecko partnera. Tu na nowo buduje się nie tylko relacje: partner- partner, ale też dziecko - partner rodzica, dziecko - dziecko.  Każda rodzina jest inna, podobnie jak każda sytuacja, dlatego prosiłabym w tym miejscu o uważne czytanie ze zrozumieniem. Napiszę ogólnie a jeśli ktoś potrze...

Zdrowe poczucie własnej wartości to zaufanie do siebie samego, to wiara we własne możliwości, satysfakcja z własnego wysiłku, dawanie sobie prawa do miłości, dobrych relacji oraz dobrej pracy i płacy. Przy stabilnej samoocenie ludzie lepiej radzą sobie w sytuacjach kryzysowych, są bardziej autonomiczni przy podejmowaniu decyzji, niezależni i lepiej sobie radzą z krytyką. Życie jest jak pudełko czekoladek, jak mawiał Forrest Gump. Czasem przynosi sytuacje, które mają negatywny wpływ na naszą samoocenę. Bywa też, tak, że nie mamy możliwości nabyć właściwego poziomu poczucia własnej wartości. Nic straconego - nad tym można pracować i można zmienić poziom samooceny do takiego, który jest dla nas wystarczająco dobry. Jak to zrobić? Zaznaczam tu znowu, że każdy z nas jest niepodrabialną indywidualnością i u każdego może przebiegać to inaczej, ale kilka podpowiedzi Wam zostawiam: 1. Poznaj samego siebie  - tak, dobrze czytasz. Lubimy poznawać innych, ale co z nami samymi? Czy wiesz...

"Pewna staruszka miała dwa dzbany, w których codziennie nosiła wodę ze studni do swojego domu. Jeden z dzbanów codziennie donosił całą zawartość, nie tracąc po drodze ani kropelki. Drugi miał jednak spore pęknięcie, przez które duża ilość wody wyciekała. Skutek był taki, że donosił on do domu tylko połowę swojej zawartości. Pierwszy dzban był bardzo dumny z siebie, że tak dobrze wywiązuje się ze swojej pracy. Przechwalał się przed kolegą i naśmiewał z  jego nieporadności. Drugi dzban był bardzo smutny i rozżalony z tego powodu. Uważał, że do niczego się nie nadaje. Pewnego dnia postanowił podzielić się swoimi przemyśleniami ze staruszką, -Dlaczego ciągle zabierasz mnie se sobą do studni? Przecież to nie ma sensu. Przez swoje pęknięcie donoszę tylko połowę wody do domu! Jestem beznadziejny. Trzeba mnie wyrzucić! Słysząc te słowa staruszka uśmiechnęła się delikatnie i zapytała: -Czy idąc drogą, zauważyłeś, jak pięknie jest ukwiecona? Ty to sprawiłeś! Woda, która wylewa się z ciebie...

                     Zaburzenia jak nazwa wskazuje są pewnymi nieprawidłowościami w jakimś zakresie. Dziś chciałabym pokrótce zająć się zaburzeniami związanymi z odżywianiem. Najpopularniejsze z nich to : anoreksja, bulimia, uzależnienie od jedzenia oraz ortoreksja. W tym poście postaram się Wam przybliżyć każde z nich w wielkim skrócie, gdyż każde z nich zasługuje na osobny post, czego oczywiście możecie się w najbliższym czasie spodziewać.                     Anoreksja  - czyli psychiczny wstręt do jedzenia a sednem tego zaburzenia jest intensywny strach przed przybieraniem na wadze. Zaczyna się niewinnie - redukujemy dietę przy jednoczesnym wprowadzaniu intensywnych ćwiczeń fizycznych.  Pomyślelibyście, że wskazuje to na tradycyjne odchudzanie. Tyle, że psychika osób dotknietych anoreksją jest zgoła inna. Cały czas mają wrażenie, że ich ciało tyje - niemal widzą jak dz...

 Siedząc w domu, czasem z braku lepszych zajęć a czasem dla zwykłej przyjemności możemy podjadać. Oglądamy więcej filmów, czytamy więcej ( mam przynajmniej taką nadzieję) więcej siedzimy przy komputerze ( czy z powodu pracy czy nauki). Ręka sama sięga po jakieś smaczki  do podgryzania. Całkiem fajnie by było gdyby to było pokrojone w ćwiartki jabłuszko lub marchewka w paseczki, orzechy. Najczęściej jednak to są ciasteczka, chrupeczki, chipsiki lub inne niezdrowe rzeczy. Dlaczego się tak dzieje?  -  Po pierwsze, dlatego, że jedzenie podnosi nam nastrój. Zwiększa nam się wtedy poziom hormonów szczęścia w mózgu a ponadto cukier podnosi poziom naturalnych opiatów w mózgu, które zmniejszają poziom leku. Jeśli jest to słodkie albo bogate w glutaminian sodu ( chipsy!) Wtedy mamy więcej tych fantastycznych hormonków w mózgu i czujemy się radośniejsi, spokojniejsi. - Po drugie - mamy ograniczoną możliwość poruszania się, więc mniej ruchu. Bardzo często myślimy o czymś in...

Jak mówić, żeby nas słuchano - to jest pytanie, które często słyszę: jak mam coś powiedzieć, żeby ten ktoś mnie usłyszał, wysłuchał? Odpowiedź jest jedna, znana wszystkim psychologom  - "to zależy". Mało tego, powiem więcej - nie wydaje mi się, żeby ktoś znał na to pytanie jedną, skuteczną i wyczerpującą odpowiedź. Wyobraźcie sobie, jaką władzę miałby ten, który by to potrafił a jeszcze większą ten, który umiałby mówić tak, żeby nas przekonać. Rozłożę w takim razie takie pytanie na czynniki pierwsze. Co prawda niegrzecznie jest odpowiadać pytaniem na pytanie, ale taki sposób być może pomoże Wam w odpowiedzi na Wasze: jak mówić, żeby mnie słuchano? Czego chcecie zadając takie pytanie? Czy żeby, dana osoba Was usłyszała? Czy, żeby usłyszała i wzięła pod uwagę to, co mówicie? Czy żeby dana osoba Was usłyszała i jeszcze zrozumiała, co do niej mówicie? Czy może chcecie, żeby dana osoba usłyszała i zrobiła to, co do niej mówicie? A może wszystko razem?  Poza tym, czy jak ktoś do...

" Mam jeszcze dużo czasu, jutro się nauczę";, " Do końca kwietnia jest jeszcze tyle dni, potem wypełnię PIT"- czy to brzmi znajomo? Być może zdarzyło Wam się kupić prezenty w wigilię albo uczyć się w noc przed egzaminem. Niektórzy z Was mogli usłyszeć, że jesteście leniwi. Tego nie wiem na pewno, ale wiem, że w psychologii istnieje termin zwany prokrastynacją - czyli nagminnym odwlekaniem. Tak dla jasności, żeby odróżnić terminy - lenistwo jest wtedy, kiedy nie robię, bo mi się nie chce a prokrastynacja jest wtedy, kiedy nie robię, ale chcę. To jest takie samoutrudnianie sobie życia na poziomie podświadomości. Prokrastynatorzy tak naprawdę mają poczucie winy z powodu odwlekania. Jedna z naukowych definicji prokrastynacji brzmi, że jest to zaburzenie samoregulacji polegające na irracjonalnym odwlekaniu niektórych czynności, pomimo świadomości, że takie zachowanie będzie prowadzić do  dyskomfortu. Szacuje się, że problem ten dotyczy ok. 20% populacji i aż 50-95% st...

W czasie izolacji wzrasta nam poziom lęku i zniekształceń poznawczych. Czym są zniekształcenia poznawcze? Najprościej rzecz ujmując, chodzi o to, że zwracamy uwagę na jakąś sytuację, np. widzimy grupkę ludzi, która się śmieje. Patrząc na tę scenkę nasz umysł może nas przekonać do rzeczy, które wcale nie są prawdą i znaleźć do tego całkiem przekonujące argumenty - to są właśnie zniekształcenia poznawcze. Wracając do naszego przykładu - ta grupka ludzi na pewno śmieje się ze mnie, bo zawsze się ze mnie ludzie śmieją, bo jestem....( Za gruba, za wysoka, za chuda, za niska, mam krzywe nogi.....I jeszcze wiele innych podobnych powodów). Czyli zniekształcenia poznawcze są sposobem, w jakim nasz umysł przekonuje nas  do czegoś, co nie jest prawdą. Nasz mózg jest raczej leniwy i bardzo lubi chodzić na skróty. Z tego też powodu wyciąga wnioski, na podstawie wycinków informacji. Żeby je dobrze zweryfikować potrzebna jest refleksja i włączenie krytycznego myślenia, co z nie zawsze nam wychod...

Jeszcze kilka miesięcy temu niejednemu z Was marzyła się nauka w zaciszu domowym. Wyobrażaliście sobie jak na spokojnie, z ciepłym napojem w dłoni, na swój sposób i w swoim tempie rozwiązujecie to, co normalnie robicie w szkole. Bez żadnych krzyków, przeszkadza czy w dowolnym stroju. Jest takie powiedzenie - uważaj, o czym marzysz, bo może Ci się to spełnić. Przyszła pandemia i uczymy się wszyscy w domu, ale.... No właśnie! Sytuacja pewnie nie wygląda, jak ta z naszych marzeń. Po pierwsze - drodzy nauczyciele, zdaję sobie sprawę, że jednym z problemów może być to, że nie widzicie wszyscy swoich uczniów, a tym samym nie widzicie reakcji na swoje propozycje lekcji, nie wiecie czy rozumieją uczniowie temat. Poza tym " zacisze domowe" brzmi jak prima aprilisowy żart - a to kłótnia o dostęp do komputera, a to dzieci biegają i wciąż coś chcą a to konieczność zrobienia zakupów, sprzątanie itd.  Co więc robić, aby się skutecznie uczyć? 1. Zorganizuj przestrzeń wokół siebie  - wa...